Oczekiwania i potrzeby kolejnych generacji pracowników są w literaturze popularnonaukowej określone jako odpowiedź na pytania: czy żyję aby pracować, czy pracuję, aby żyć. I tak, przedstawicieli pokolenia X, uważa się za osoby, które żyją, aby pracować. Natomiast obecnie, pokolenie milenialsów i następująca zaraz po nich generacja Z to osoby, które nie żyją dla pracy, tylko pracują, aby żyć – czyli mieć środki materialne na realizację własnych potrzeb i zachcianek. Tak różne podejścia definiują kompletnie odmienne oczekiwania.
Dla pokoleń baby boomers czy generacji X kluczowe jest zaspokojenie potrzeby bezpieczeństwa i stabilizacji. Stąd oczekują oni od pracodawcy stałego wynagrodzenia, jasnych reguł i ścieżek awansu, a do pracy motywuje ich pochwała. Z kolei przedstawiciele pokoleń Y i Z stawiają na elastyczność, pracę zadaniową w której obok pensji ważna jest oferta motywatorów pozapłacowych, a także życie według zasady work-life-balance, ponieważ ta zapewnia im czas dla siebie, rodziny i znajomych.
Tradycjonaliści mają swoje określone i niezmienne poglądy na temat miejsca pracy, odnosząc się do niego z dużym szacunkiem. W pracy kluczowa jest dla nich koncentracja na wykonywanym zadaniu, a także relacje interpersonalne, które w niej nawiązują. Najstarsze pokolenie obecne na rynku pracy preferuje konserwatywny, hierarchiczny, jasny łańcuch dowodzenia typu odgórnego oraz postrzega pracę jako najważniejszy obowiązek. Przedstawiciele pokolenia milczących bohaterów, oczekują uznania i szacunku dla ich doświadczenia oraz przywiązują szczególną wagę do historii swojej pracy, często przez całe życie nie zmieniając organizacji. Starsi wiekiem, dążą do bezpieczeństwa i stabilności pracy, ważna jest dla nich reputacja firmy oraz jej zasady etyczne. Tradycjonaliści wnoszą wartość do miejsca pracy dzięki swojemu doświadczeniu, wiedzy i intuicyjnej mądrości. Ich niezawodność i lojalność zorientowana na szczegóły są często poszukiwane przez pracodawców. Z drugiej strony tradycjonaliści nie przystosowują się dobrze do zmian i oczekują sztywnych procedur oraz norm, za czym nie przepadają dzisiejsi młodzi.
Dla pracowników z pokolenia baby boomers w pracy ważna jest wzajemna współpraca, komunikacja, poszukiwanie kompromisów, łagodne wprowadzanie zmian, dobra atmosfera i stabilizacja. Wbrew pozorom, boomersi, dobrze radzą sobie z pionowymi strukturami organizacji, gdyż są przyzwyczajeni do silnie zhierarchizowanej władzy. Uważa się również, iż przedstawiciele tej generacji gorzej niż ich następcy radzą sobie z wielozadaniowością, często lubią działania rutynowe i niechętnie podejmują ryzyko, a zadania wykonują w ustalonej kolejności. Do pracy silnie motywuje ich pozycja w hierarchii, prestiż, a także i wynagrodzenie. Kluczowe są dla nich pochwały szczególnie udzielane na forum. Statystyki pokazują, iż nieczęsto zmieniają miejsce pracy.
Z kolei pokolenie X niechętnie bierze udział w „wyścigu szczurów”, które popularne jest w korporacjach – nie przepadają oni za rywalizacją i lepiej czują się kiedy mogą pozostać anonimowi i na równi ze wszystkimi. Od pracodawcy oczekują stabilizacji, ponieważ uważa się ich za mało odpornych na ciągłe zmiany. Natomiast wiedzą jak radzić sobie z presją czasu oraz stresem, bo byli wychowani przez konserwatywnych rodziców. Są oni odporni na wiele przeciwności i z determinacją dążą do wyznaczonych sobie celów. Od pracodawcy przedstawiciele generacji X oczekują również możliwości rozwoju osobistego i wyboru ścieżki kariery, a także kreatywnych zadań i jasnych celów. Motywacją do pracy dla pokolenia X często jest nie tyle podwyżka co pochwała, awans czy uznanie.
